Εθνική αντίσταση το 1940. Εθνική αδράνεια το 2010.

Εθνική αντίσταση το 1940. Εθνική αδράνεια το 2010.
Εβδομήντα χρόνια μετά την εισβολή των φασιστικών στρατευμάτων έχουμε νέα εισβολή φασιστών στην Ελλάδα και μάλιστα από την ίδια χώρα.
Μια μικρή αλλά υπερήφανη χώρα μπαίνει στο στόχαστρο των υπερδυνάμεων και καλείτε σήμερα να πληρώσει το τίμημα για το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το19 40 είχαμε φτωχούς αλλά υπερήφανους ανθρώπους, προοδευτικούς γεμάτους αξιοπρέπεια που τόλμησαν να αντισταθούν κατά των φασιστών δίνοντας πολλές φορές και τη ζωή τους. Άνθρωποι που έπαιξαν σημαντικό ρόλο για την ελευθερία μας, την πρόοδο της χώρας μας και όλης της ανθρωπότητας.
Σήμερα που έχουμε εισβολή των ξένων υπερδυνάμεων, με νέες μορφές και απειλούν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την ανθρωπότητα στο σύνολό της, που έχουμε χαθεί όλοι μας;
Σήμερα δεν έχουμε μόνο μια κρίση της αγοράς.
Το πρόβλημα δεν είναι μόνο οικονομικό.
Έχουμε κρίση στον πολιτισμό, έχουμε κρίση στην κοινωνία, έχουμε κρίση αρχών και αξιών.
Έχουμε κρίση σε όλον τον κόσμο για όλον τον κόσμο.
Η σημερινή απειλή δεν στρέφεται μόνο κατά μιας χώρας, αλλά κατά της ανθρωπότητας και δεν έχει μόνο οικονομικό χαρακτήρα.
Σήμερα απειλείται η Λαϊκή Κυριαρχία – η Εθνική Ανεξαρτησία – η Κοινωνική Δικαιοσύνη.
Για αυτά τα αγαθά χρειάστηκαν σκληροί αγώνες και θυσιάστηκαν πολλοί άνθρωποι για να τα αποκτήσουμε.
Γι’ αυτό πρέπει να προβάλουμε Αντίσταση κατά των συμφερόντων που κατακλέβουν τον κόσμο.
Να προβάλουμε αντίσταση για οποιαδήποτε αλλαγή που προσπαθούν να μας επιβάλουν με βάναυσο τρόπο οι πλουτοκράτες που καταδυναστεύουν τον κόσμο.
Να αντισταθούμε τώρα γιατί αύριο θα είναι πολύ αργά.

Υποσχέσεις, πολλές υποσχέσεις, υποσχέσεις για τον Σοσιαλισμό.

Όταν οι πολιτικοί μας μιλούν στον κόσμο υπόσχονται πολλά και υποδύονται διάφορους ρόλους, προφανώς για να υφαρπάξουν την πολύτιμη ψήφο, που τους οδηγεί στην εξουσία.

Πριν τις εκλογές:
Δέχονται χειραψίες, αγκαλιές, φιλιά και τα ανταποδίδουν με μεγάλη ευχαρίστηση και πάθος.
Γνωρίζουν τους πάντες, τους χαμογελούν και μοιράζουν υποσχέσεις.
Όταν τους ακούς νομίζεις ότι όλοι τους είναι Σοσιαλιστές.
Δε λένε ότι είναι Σοσιαλιστές, γιατί κάποιοι φοβούνται τον Σοσιαλισμό.
Τον χρησιμοποιούν όμως για να πετύχουν τον στόχο τους.

Μετά τις εκλογές:
Τα ξεχνούν όλα, παθαίνουν αμνησία.
Τέλος στις αγκαλιές, τα φιλιά και τα χαμόγελα.
Τέλος στα Σοσιαλιστικά ιδεώδη.
Τώρα πέφτουν οι μάσκες.
Η πραγματικότητα είναι πιο σκληρή από ό,τι την φανταζόμασταν.
Κι εμείς αισθανόμαστε πιο βλάκες από ό,τι μας φαντάζονταν εκείνοι.

(Για να μην αδικούμε και κάποιους έντιμους πολιτικούς,
κάθε κανόνας έχει και την εξαίρεσή του.)