Όταν δεν μπορούν να δώσουν λύση στα απλά προβλήματα πώς θα δώσουν λύσεις στα πιο σύνθετα;

Σε παλαιότερη ανάρτηση είχα κάνει μερικές γενικές προτάσεις για την παιδεία. Εκεί μεταξύ των άλλων είχα αναφέρει ότι προτάσεις μπορεί να υπάρχουν πολλές εκείνο που δεν υπάρχει είναι σχέδιο και μεθοδολογία υλοποίησής του.
Πολλές φορές αναρωτιέμαι γιατί τάχα δεν μπορούν να βρουν μια λύση και να την στηρίξουν όλοι μαζί; Δεν ξέρουν; Δεν μπορούν; ή μήπως δε θέλουν;

Θα αναφέρω ένα πολύ απλό παράδειγμα από την προσωπική μου εμπειρία στο σχολείο. Εσείς μπορείτε να κρίνετε και να βγάλετε τα συμπεράσματα σας.
Στις πανελλαδικές εξετάσεις, όπως όλοι μας ξέρουμε, οι μαθητές δίνουν εξετάσεις σε πέντε μαθήματα και ένα έκτο μάθημα επιλογής. Στα παιδιά δίνεται η δυνατότητα να επιλέξουν για τις πανελλαδικές εξετάσεις και ένα από τα παρακάτω μαθήματα γενικής παιδείας (Αρχαία, Βιολογία, Μαθηματικά και Ιστορία). Τα μαθήματα των κατευθύνσεων γίνονται σε τμήματα όπου συμμετέχουν μόνο μαθητές που έχουν επιλέξει μια συγκεκριμένη κατεύθυνση.
Η παρατήρηση μου έχει σχέση με τα μαθήματα επιλογής. Ένα από τα παραπάνω μαθήματα καλούνται να το επιλέξουν οι μαθητές για να το δώσουν πανελλαδικές εξετάσεις στο τέλος της χρονιάς. Όλο το χρόνο διδάσκονται αυτά τα μαθήματα όλα μαζί τα παιδιά στο ίδιο τμήμα, ανεξάρτητα από το ποιο μάθημα έχουν επιλέξει για τις πανελλαδικές εξετάσεις. Αυτό έχει ως συνέπεια στο ίδιο τμήμα να υπάρχουν μαθητές που έχουν επιλέξει κάποιο από τα παραπάνω μαθήματα για τις πανελλαδικές εξετάσεις με μαθητές που δεν το έχουν επιλέξει. Το αποτέλεσμα τότε είναι τραγικό.
Πρώτον γιατί οι μαθητές που δεν θα δώσουν το μάθημα σε πανελλαδικές εξετάσεις είναι αδιάφοροι. Δεύτερον και οι καθηγητές δεν μπορούν να διδάξουν το μάθημα όπως θα ήθελαν και θα έπρεπε λόγω τις αδιαφορίας των περισσοτέρων εκ των μαθητών του τμήματος . Μέσα στο τμήμα υπάρχουν μαθητές όλων των κατευθύνσεων που δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο τις συνθήκες διδασκαλίας μέσα στην τάξη. Για παράδειγμα, ένας μαθητής έχει επιλέξει να δώσει πανελλαδικές εξετάσεις στα μαθηματικά και κάνει αυτό το μάθημα μαζί με άτομα που δεν θα το δώσουν πανελλαδικές εξετάσεις και μάλιστα με μαθητές της θεωρητικής κατεύθυνσης. Το αποτέλεσμα όπως είπα και προηγουμένως θα είναι καταστροφικό για τον μαθητή που έχει επιλέξει το μάθημα των μαθηματικών. Αυτό είναι ένα απλό παράδειγμα αδυναμίας του συστήματος που εφαρμόζεται όμως για πολλά χρόνια στα σχολεία. Αναρωτιέμαι, κανείς από τους σοφούς που είναι στις επιτροπές δεν μπόρεσε να εντοπίσει αυτό το πρόβλημα και να το διορθώσει; Επειδή δεν πιστεύω ότι δεν ξέρουν ή ότι δεν μπορούν, μάλλον οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι δε θέλουν να βρουν κάποια λύση.
Μια και αυτοί είναι μέρος του συστήματος σίγουρα θα θέλουν να διαιωνίζεται αυτή η κατάσταση αστάθειας και αδράνειας για να συντηρούν την άρχουσα τάξη στην εξουσία. Το τι θα γίνει με τα παιδιά μας, από ό, τι φαίνεται, δεν τους ενδιαφέρει καθόλου.

Όταν δεν μπορούν να δώσουν λύσεις σε αυτό το απλό παράδειγμα που έχω αναφέρει, πέστε μου, πως αυτοί θα δώσουν λύσεις για το σύνολο του εκπαιδευτικού συστήματος;