ΤΗΣ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑΣ ΤΟ ΒΑΛΣΑΜΟ
Ας υπήρχε μια μέρα, μακρινή μου πατρίδα,
τη σκέψη μου για σένα να μην έδινα
Ας μπορούσα για μια μέρα, για μια στιγμή
τη νοσταλγία και τον πόθο μου για σένα να ξεχνούσα.
Την απλοϊκή ζωή, τη φύση με σένα έχω δεμένη.
Την ύπαρξή μου με σένα τη σχετίζω.
Υπάρχω όσο υπάρχεις στη σκέψη μου
και ο ερχομός στην αγκαλιά σου είναι ο λυτρωμός μου
Επιτέλους, πάρεμε και δώσμου το πιο πικρό σου φαρμάκι
της νοσταλγίας τον πόνο ίσως και μου απαλύνει.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου