Εθνική αντίσταση το 1940. Εθνική αδράνεια το 2011.

Εθνική αντίσταση το 1940. Εθνική αδράνεια το 2011.
Εβδομήντα χρόνια μετά την εισβολή των φασιστικών στρατευμάτων έχουμε νέα εισβολή φασιστών στην Ελλάδα και μάλιστα από την ίδια χώρα.
Μια μικρή αλλά υπερήφανη χώρα μπαίνει στο στόχαστρο των υπερδυνάμεων και καλείτε σήμερα να πληρώσει το τίμημα για το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το19 40 είχαμε φτωχούς αλλά υπερήφανους ανθρώπους, προοδευτικούς γεμάτους αξιοπρέπεια που τόλμησαν να αντισταθούν κατά των φασιστών δίνοντας πολλές φορές και τη ζωή τους. Άνθρωποι που έπαιξαν σημαντικό ρόλο για την ελευθερία μας, την πρόοδο της χώρας μας και όλης της ανθρωπότητας.
Σήμερα που έχουμε εισβολή των ξένων υπερδυνάμεων, με νέες μορφές και απειλούν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την ανθρωπότητα στο σύνολό της, που έχουμε χαθεί όλοι μας;
Σήμερα δεν έχουμε μόνο μια κρίση της αγοράς.
Το πρόβλημα δεν είναι μόνο οικονομικό.
Έχουμε κρίση στον πολιτισμό, έχουμε κρίση στην κοινωνία, έχουμε κρίση αρχών και αξιών.
Έχουμε κρίση σε όλον τον κόσμο για όλον τον κόσμο.
Η σημερινή απειλή δεν στρέφεται μόνο κατά μιας χώρας, αλλά κατά της ανθρωπότητας και δεν έχει μόνο οικονομικό χαρακτήρα.
Σήμερα απειλείται η Λαϊκή Κυριαρχία – η Εθνική Ανεξαρτησία – η Κοινωνική Δικαιοσύνη.
Για αυτά τα αγαθά χρειάστηκαν σκληροί αγώνες και θυσιάστηκαν πολλοί άνθρωποι για να τα αποκτήσουμε.
Γι’ αυτό πρέπει να προβάλουμε Αντίσταση κατά των συμφερόντων που κατακλέβουν τον κόσμο.
Να προβάλουμε αντίσταση για οποιαδήποτε αλλαγή που προσπαθούν να μας επιβάλουν με βάναυσο τρόπο οι πλουτοκράτες που καταδυναστεύουν τον κόσμο.
Να αντισταθούμε τώρα γιατί αύριο θα είναι πολύ αργά.

Και όμως υπάρχει ελπίδα, Η ανθρωπότητα μπορεί να σωθεί.

Charlie Chaplin's, " The Great Dictator " - 1940.

Από τον Mario de Andrade (Ποιητή, συγγραφέα, δοκιμιογράφο και μουσικολόγο από τη Βραζιλία).

«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ' ότι έχω ζήσει έως τώρα...

Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.

Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.

Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.

Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.

Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.

Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.

Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.

Μισώ, να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο... μετά βίας για την επικεφαλίδα.

Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες. Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται...Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα...

Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.

Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους.

Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους.

Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους.

Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.

Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια

Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.

Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.

Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων...

Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.

Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.

Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν...Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ'όσες έχω ήδη φάει.

Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου.

Εύχομαι και ο δικός σου να είναι ο ίδιος γιατί με κάποιον τρόπο θα φτάσεις κι εσύ...»

Περιμένοντας τους βαρβάρους Κωνσταντίνος Καβάφης

-Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.

-Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μιά τέτοια απραξία;
Τι κάθοντ' οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;

-Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;
Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.

-Γιατί ο αυτοκράτωρ μας τόσο πρωί σηκώθη,
και κάθεται στης πόλεως την πιο μεγάλη πύλη
στον θρόνο επάνω, επίσημος, φορώντας την κορώνα;

-Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Κι ο αυτοκράτωρ περιμένει να δεχθεί
τον αρχηγό τους. Μάλιστα ετοίμασε
για να τον δώσει μια περγαμηνή. Εκεί
τον έγραψε τίτλους πολλούς κι ονόματα.

-Γιατί οι δυό μας ύπατοι κ' οι πραίτορες εβγήκαν
σήμερα με τες κόκκινες, τες κεντημένες τόγες·
γιατί βραχιόλια φόρεσαν με τόσους αμεθύστους,
και δαχτυλίδια με λαμπρά γυαλιστερά σμαράγδια·
γιατί να πιάσουν σήμερα πολύτιμα μπαστούνια
μ' ασήμια και μαλάματα έκτακτα σκαλισμένα;

Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
και τέτοια πράγματα θαμπόνουν τους βαρβάρους.

-Γιατί κ' οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα
να βγάλουνε τους λόγους τους, να πούνε τα δικά τους;

Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
κι αυτοί βαριούντ' ευφράδειες και δημηγορίες.

-Γιατί ν' αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία
κ' η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που έγιναν).
Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ' οι πλατέες,
κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;

Γιατί ενύχτωσε κ' οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
Και μερικοί έφθασαν απ' τα σύνορα,
και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.

Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μιά κάποια λύσις.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΡΕΟΣ

Το κορίτσι που άφησε άφωνο τον κόσμο για πέντε λεπτά