.

Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

Η δολοφονία του Πάλμε και το τέλος της σοσιαλοδημοκρατίας.

Το τέλος της σοσιαλδημοκρατίας έχει σχέση με την δολοφονία του Πάλμε; ή ήταν μια τυχαία ιστορική σύμπτωση; Σίγουρα δεν είναι τόσο εύκολο και απλό να ισχυριστεί κανείς κάτι με σιγουριά. Εκείνο όμως που μπορούμε να παρατηρήσουμε είναι ότι μετά την δολοφονία του Πάλμε η σοσιαλδημοκρατία έχασε τον προσανατολισμό της και κατέρρευσε.
• Δεν μπόρεσε να αποτελέσει την εναλλακτική πρόταση για τον σοσιαλισμό.
• Έχασε την εμπιστοσύνη των πολιτών.
• Έπαψε πλέον να είναι φορέας μιας άλλης ελπιδοφόρας ιδεολογικής και πολιτικής προσέγγισης των μεγάλων προβλημάτων της κοινωνίας.
• Αλλοτριώθηκε με τις συνεχείς υποχωρήσεις σε σημαντικά θέματα αρχών και αξιών.
• Χάθηκε μέσα στη δίνη που δημιούργησε η ίδια η προσπάθεια αναζήτησης νέων κεντροαριστερών και εκσυγχρονιστικών τάσεων.
• Πλαισιώθηκε και ξεπουλήθηκε από πολιτικές και πολιτικούς που υιοθέτησαν συντηρητικές αντιλήψεις και έβαλαν ως αυτοσκοπό να αναρριχηθούν στην εξουσία και να γίνουν διαχειριστές του συστήματος.

Τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα αν θέλουν ακόμα να ελπίζουν ότι θα μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο στον προοδευτικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, θα πρέπει να βρουν το δικό τους δρόμο μακριά από τις νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις διακυβέρνησης.
Να ανασυγκροτηθούν και να βρουν τον πραγματικό τους εαυτό κοντά στον λαό για τον σοσιαλισμό.

Γιατί ο σοσιαλισμός δεν είναι ουτοπία.
Είναι πραγματικότητα.
Είναι κοινωνική αναγκαιότητα.


Υ.Γ. πριν περίπου 20 χρόνια με την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού πολλοί είναι εκείνοι που βιάστηκαν να χαρούν. Βέβαια δεν ήξεραν τι τους περίμενε! Σήμερα ζούμε την κατάρρευση του καπιταλισμού. Ο καπιταλισμός όμως δεν τα παρατάει εύκολα. Προτιμάει ακόμη και να εξευτελίζεται, αρκεί όμως να κερδίζει πλούτο. Ναι, είναι το μόνο που τους νοιάζει.
Δεν ντρέπονται καθόλου τρέχουν κοντά στο κράτος για να βρουν τον λυτρωμό τους. Σέρνονται σαν τα σκουλήκια για να αρπάξουν ότι βρουν.

Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010

Εκ-Παιδευτικό σύστημα

Η οδύσσεια των νέων του 20ου, 21 ου αιώνα συνεχίζεται
Το ταξίδι άρχισε εδώ και πολλά χρόνια. Ένα ταξίδι που δεν έχει ούτε προορισμό μα ούτε και τελειωμό. Συζητήσεις, έρευνες, σκέψεις και ιδέες μπαίνουν εδώ και πολλά χρόνια στο τραπέζι από τα πολιτικά κόμματα και άλλους σύγχρονους σοφούς. Αλλάζουν κυβερνήσεις, αλλάζουν υπουργοί και η συζήτηση συνεχίζεται χωρίς όμως να έχουμε κάποιο αποτέλεσμα, όλο αλλάζουμε και τίποτα δεν κάνουμε.
Η εκπαίδευση έγινε ένας χώρος, όπου ο καθένας που εμπλέκεται σε αυτήν τη διαδικασία κάνει πειράματα με επικίνδυνες επιπτώσεις για τα παιδιά.
Αναρωτιέμαι, τόσο δύσκολο είναι να βρεθεί μια λύση γι’ αυτό το πρόβλημα. Ή μήπως δεν το αντιλαμβανόμαστε ακόμη σαν πρόβλημα;
Πολλές απόψεις και προτάσεις ακούγονται από τα παιδιά, από τους καθηγητές και από τους γονείς. Κανένας δεν ανοίγει τα αυτιά του για να ακούσει αυτούς που έχουν άμεση σχέση με αυτό το θέμα; Τι περιμένουμε;
Ας αρχίσουμε εμείς οι απλοί άνθρωποι να κάνουμε προτάσεις.
Η κοινωνία θέλει να δει:
1. Δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους.
2. Διοικητική αποκέντρωση, η τοπική κοινωνία γνωρίζει καλύτερα το τι χρειάζεται.
3. Τα σχολεία πρέπει να έχουν τον ψυχολόγο, κοινωνιολόγο για κοινωνικό -ψυχολογική υποστήριξη.
4. Το σχολείο θα πρέπει να δημιουργεί και να δίνει ίσες ευκαιρίες για όλους.
5. Στα παιδιά θα πρέπει να δίνονται δυνατότητες για να μπορέσουν να αξιοποιήσουν αυτές τις ευκαιρίες.
6. Τα παιδιά θα πρέπει να βρουν το χαμόγελο μέσα στο σχολείο.
7. Το σχολείο να γίνει ένας χώρος δημιουργικός και ευχάριστος
8. Το σχολείο πρέπει να έχει άξιους και ικανοποιημένους καθηγητές
9. Υποδομές σε αίθουσες, τουαλέτες, αυλές, γυμναστήριο κλπ.
10.Ένα εκπαιδευτικό σύστημα σταθερό και διαχρονικό.
11.Τεχνολογική εκπαίδευση με υποδομές και ολοκληρωμένη εκπαίδευση.

Μια πρόταση για τους Παιδικούς σταθμούς
Ο παιδικός σταθμός πρέπει να είναι ανοιχτός για όλα τα παιδιά. Είναι σημαντικό για όλα τα παιδιά να μπορούν να μεγαλώσουν παίζοντας και μαθαίνοντας μαζί με άλλα παιδιά. Στον παιδικό σταθμό τα παιδιά μαθαίνουν τα πρώτα πράγματα, που είναι πολύ σημαντικά για την ζωή τους στο μέλλον. Και για να μάθουν σωστά πράγματα πρέπει να έχουν και σωστή φροντίδα.
• Να υπάρχουν καλοί παιδικοί σταθμοί που να μπορούν να εξασφαλίζουν σε όλα τα παιδιά μάθηση, παιχνίδι, και ασφάλεια.
• Να έχουν τα παιδιά καλή διατροφή και να αποκτήσουν καλές διατροφικές συνήθειες. Εδώ χρειάζεται να μάθουν και να αναπτύξουν τα παιδιά ολοκληρωμένες προσωπικότητες.

Εδώ σήμερα έχουμε μπροστά μας τους πολίτες του αύριο, τους αυριανούς επιχειρηματίες, δασκάλους, ηλεκτρολόγους, γιατρούς, τεχνίτες …
Γι’ αυτό πρέπει να επενδύσουμε στους παιδικούς σταθμούς. Επενδύοντας στους παιδικούς σταθμούς επενδύομαι στο μέλλον των παιδιών μας και στο μέλλον των επόμενων γενιών.
• Να προσληφθούν περισσότεροι νηπιαγωγοί και άλλες ειδικότητες (πχ. Γυμναστές, μουσικοί, καλλιτέχνες κ.α.) στους παιδικούς σταθμούς.
• Να γίνουν τμήματα μικρά, το ανώτερο δέκα παιδιά.
• Να κατασκευαστούν σύγχρονοι παιδικοί σταθμοί.
• Να εξοπλισθούν οι παιδικοί σταθμοί με τα απαραίτητα μέσα για μπορούν να προσφέρουν στα παιδιά πολλαπλές δραστηριότητες.

Η πολιτεία πρέπει να πάρει στα σοβαρά την λειτουργία των παιδικών σταθμών γιατί τα παιδιά εκεί μαθαίνουν σημαντικά πράγματα που τους ακολουθούν σε όλη τους τη ζωή.