Το τέλος της σοσιαλδημοκρατίας έχει σχέση με την δολοφονία του Πάλμε; ή ήταν μια τυχαία ιστορική σύμπτωση; Σίγουρα δεν είναι τόσο εύκολο και απλό να ισχυριστεί κανείς κάτι με σιγουριά. Εκείνο όμως που μπορούμε να παρατηρήσουμε είναι ότι μετά την δολοφονία του Πάλμε η σοσιαλδημοκρατία έχασε τον προσανατολισμό της και κατέρρευσε.
• Δεν μπόρεσε να αποτελέσει την εναλλακτική πρόταση για τον σοσιαλισμό.
• Έχασε την εμπιστοσύνη των πολιτών.
• Έπαψε πλέον να είναι φορέας μιας άλλης ελπιδοφόρας ιδεολογικής και πολιτικής προσέγγισης των μεγάλων προβλημάτων της κοινωνίας.
• Αλλοτριώθηκε με τις συνεχείς υποχωρήσεις σε σημαντικά θέματα αρχών και αξιών.
• Χάθηκε μέσα στη δίνη που δημιούργησε η ίδια η προσπάθεια αναζήτησης νέων κεντροαριστερών και εκσυγχρονιστικών τάσεων.
• Πλαισιώθηκε και ξεπουλήθηκε από πολιτικές και πολιτικούς που υιοθέτησαν συντηρητικές αντιλήψεις και έβαλαν ως αυτοσκοπό να αναρριχηθούν στην εξουσία και να γίνουν διαχειριστές του συστήματος.
Τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα αν θέλουν ακόμα να ελπίζουν ότι θα μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο στον προοδευτικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, θα πρέπει να βρουν το δικό τους δρόμο μακριά από τις νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις διακυβέρνησης.
Να ανασυγκροτηθούν και να βρουν τον πραγματικό τους εαυτό κοντά στον λαό για τον σοσιαλισμό.
Γιατί ο σοσιαλισμός δεν είναι ουτοπία.
Είναι πραγματικότητα.
Είναι κοινωνική αναγκαιότητα.
Υ.Γ. πριν περίπου 20 χρόνια με την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού πολλοί είναι εκείνοι που βιάστηκαν να χαρούν. Βέβαια δεν ήξεραν τι τους περίμενε! Σήμερα ζούμε την κατάρρευση του καπιταλισμού. Ο καπιταλισμός όμως δεν τα παρατάει εύκολα. Προτιμάει ακόμη και να εξευτελίζεται, αρκεί όμως να κερδίζει πλούτο. Ναι, είναι το μόνο που τους νοιάζει.
Δεν ντρέπονται καθόλου τρέχουν κοντά στο κράτος για να βρουν τον λυτρωμό τους. Σέρνονται σαν τα σκουλήκια για να αρπάξουν ότι βρουν.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου