Πόσο ένοχοι είμαστε.

Γιατί μια ολόκληρη κοινωνία δέχεται παθητικά αυτά τα βάναυσα μέτρα που μας επιβάλει μέσω των πολιτικών το διεθνές κατεστημένο και μάλιστα σε παγκόσμιο επίπεδο;
Γιατί ένας ολόκληρος λαός μένει απαθής και άπραγος;
Μήπως τελικά είναι αλήθεια ότι όλοι μαζί τα φάγαμε; και ότι όλοι ευθυνόμαστε για την κατάντια αυτής της κοινωνίας;
Το σίγουρο είναι ότι όλοι ευθυνόμαστε για ότι κακό και στραβό συμβαίνει στον τόπο μας.
Το μερίδιο ευθύνης όμως δεν μπορεί να είναι το ίδιο για όλους;
Εξάλλου δεν έχουμε και όλοι τις ίδιες κοιλιές.

Μιλούσαμε για αξιοκρατία μέσα στο κόμμα και στην κοινωνία και κανείς δεν μας άκουγε.
Μιλούσαμε για τις πελατειακές σχέσεις των πολιτικών με τους πολίτες και κανείς δεν μας άκουγε.
Μιλούσαμε για δικαιοσύνη, σεβασμό για αρχές και αξίες μέσα στην κοινωνία και κανείς δεν μας άκουγε.
Τώρα απορούμε πως και γιατί φτάσαμε εδώ, στο σημείο μηδέν.