Υποσχέσεις, πολλές υποσχέσεις, υποσχέσεις για τον Σοσιαλισμό.

Όταν οι πολιτικοί μας μιλούν στον κόσμο υπόσχονται πολλά και υποδύονται διάφορους ρόλους, προφανώς για να υφαρπάξουν την πολύτιμη ψήφο, που τους οδηγεί στην εξουσία.

Πριν τις εκλογές:
Δέχονται χειραψίες, αγκαλιές, φιλιά και τα ανταποδίδουν με μεγάλη ευχαρίστηση και πάθος.
Γνωρίζουν τους πάντες, τους χαμογελούν και μοιράζουν υποσχέσεις.
Όταν τους ακούς νομίζεις ότι όλοι τους είναι Σοσιαλιστές.
Δε λένε ότι είναι Σοσιαλιστές, γιατί κάποιοι φοβούνται τον Σοσιαλισμό.
Τον χρησιμοποιούν όμως για να πετύχουν τον στόχο τους.

Μετά τις εκλογές:
Τα ξεχνούν όλα, παθαίνουν αμνησία.
Τέλος στις αγκαλιές, τα φιλιά και τα χαμόγελα.
Τέλος στα Σοσιαλιστικά ιδεώδη.
Τώρα πέφτουν οι μάσκες.
Η πραγματικότητα είναι πιο σκληρή από ό,τι την φανταζόμασταν.
Κι εμείς αισθανόμαστε πιο βλάκες από ό,τι μας φαντάζονταν εκείνοι.

(Για να μην αδικούμε και κάποιους έντιμους πολιτικούς,
κάθε κανόνας έχει και την εξαίρεσή του.)