.

Τρίτη 26 Μαΐου 2009

Αριστοτέλης

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΣΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΕΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΘΑ ΖΗΣΟΥΝ ΑΙΩΝΕΣ΄ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΤΟΣΟ ΣΠΑΤΑΛΟΙ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΠΩΣ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ

2 σχόλια:

  1. «Έφυγε» πρόωρα
    Πέθανε σε ηλικία 68 ετών ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης

    Eurokinissi
    Ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης
    Αθήνα

    Έφυγε την Τρίτη από τη ζωή ο βουλευτής Β' Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ Μιχάλης Παπαγιαννάκης έπειτα από πολυετή μάχη με τον καρκίνο. Στο παρελθόν είχε εκλεγεί τρεις φορές ευρωβουλευτής.

    Ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης είχε γεννηθεί στην Καλαμάτα, στις 19 Αυγούστου 1941. Σπούδασε νομικά, οικονομικές και πολιτικές επιστήμες σε Αθήνα, Μονπελιέ και Παρίσι. Εργάστηκε ως καθηγητής και ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού 2, στο Ινστιτούτο Διοίκησης Επιχειρήσεων του Ορσέ και στο Μεσογειακό Αγρονομικό Ινστιτούτο του Μονπελιέ.

    Υπήρξε επιστημονικός συνεργάτης στο Πάντειο και έχει συνεργαστεί και αρθρογραφήσει στο Βήμα, τον Οικονομικό Ταχυδρόμο, το Αντί, την Αυγή και τον Πολίτη.

    Ως το 1963 ήταν μέλος της ΕΔΑ. Κατά τη στρατιωτική χούντα (1967-1973) εντάχτηκε στη Δημοκρατική Aμυνα. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ΕΑΡ, καθώς επίσης και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και της Εθνικής Γραμματείας της.

    Εντάχθηκε στον Συνασπισμό, έγινε μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του, καθώς και της Πολιτικής Γραμματείας του.

    Εξελέγη ευρωβουλευτής του ΣΥΝ στις ευρωεκλογές του 1989, του 1994 και του 1999. Στις εκλογές του 2007 εξελέγη βουλευτής στη Β' Αθηνών, τρίτος σε σταυρούς μέσα στο κόμμα του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες ζήσαμε την αλλαγή, τον τρίτο δρόμο και τον εκσυγχρονισμό . Όλοι οι Έλληνες τοποθετήθηκαν θετικά ή αρνητικά γύρω από νέα ήθη που πρέπει να ερευνηθούν σε βάθος και να γίνουν αντικείμενο μελέτης για να τα κατανοήσουμε περισσότερο. Η καθημερινότητά μας ταυτίστηκε με τη διαφθορά και οι ιδιοκτήτες ΜΜΕ με τη διαπλοκή. Την κύρια ευθύνη στον αμοραλισμό που αναπτύχθηκε φέρει το ΠΑΣΟΚ γιατί ενώ ένα μεγάλο τμήμα του λαού πίστεψε στην «αλλαγή» που ευαγγελίζονταν, αυτό είδε ΜΜΕ και μπήκε μέσα. Βολεύτηκε όμως σε αυτή την ιστορική υποχώρηση και ένα τμήμα του ελληνικού λαού, που απολάμβανε οικονομικά οφέλη ως μικρομεσαίοι και ένα τμήμα που απολάμβανε τα οφέλη των κεκτημένων ως διορισμένοι.

    Η διαφθορά όμως έπνιξε τελικά ολόκληρη την ελληνική κοινωνία και την ξεπέρασε. Έγινε «δημοκρατικό» γνώρισμα μιας ολόκληρης εποχής. Έφερε ακόμα χειρότερα ήθη και απαξίωσε διαχρονικές κοινωνικές αξίες. Ακόμα και σήμερα ένα μεγάλο τμήμα του Πασόκ πιστεύει ακράδαντα ότι μόνο αυτοί δικαιούνται να αυτοαποκαλούνται «δημοκράτες» και αγωνιστές. Πολύ συχνά άκουγα και ακούω στα καφενεία ότι αν δεν γίνεις Πασόκ, τίποτα δεν μπορείς να καταφέρεις, αν δεν σκύψεις, τίποτα δεν μπορείς να αρπάξεις. Πως φτάσαμε σε αυτό το σημείο;

    Μέχρι το 81 το ελληνικό σύστημα διέθετε όλες τις κουτοπονηριές ενός τριτοκοσμικού κράτους που προσπαθεί να αναπτυχθεί στηριγμένο σε τριτογενείς τομείς της οικονομίας, είχε συμπλέγματα με μιάσματα και πολιτικά αποβράσματα (εμφυλιοπολεμικά κατάλοιπα απλών ανθρώπων που δεν ήθελαν να δουν την Ελλάδα σαν τη Γεωργία ή την Βουλγαρία) και ζητούσε ρουσφέτι για να βρει εισιτήριο στο αεροπλάνο ή κρεβάτι στο νοσοκομείο. Μετά όμως το 81 ο Έλληνας συνάντησε και το Κοινοτικό χρήμα που πράγματι διαπιστώσαμε διέφθειρε τα πάντα. Το Πασόκ δημιούργησε ολόκληρη φιλολογία για την «αξέχαστη Δεξιά» που ήταν επάρατος, την έκλεισε στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας και την ίδια στιγμή ο «μη-προνομιούχος» πολίτης ΠΑΣΟΚ, ανέβηκε στο θρόνο του Μαυρογιαλούρου, αισθάνθηκε επιτέλους ότι έβγαινε από το περιθώριο, ρευστοποίησε μια κατασκευασμένη ταξική συνείδηση(αφού πάνω κάτω το ίδιο οικονομικό υπόβαθρο φτώχειας είχε και ο Δεξιός και ο Αριστερός στο χωριό του τότε) και την είδε μοναχικός καβαλάρης των Κοινοτικών ενισχύσεων. Χαλάρωσε το καθήκον και η αξία. Δεν έχασε την ευκαιρία και δημιούργησε πανίσχυρους μηχανισμούς, με κυρίαρχους του παιχνιδιού, κάποιους νταβατζήδες, που ακόμα ελέγχουν με την ίδια νοοτροπία κάθε διαδρομή Ευρωπαϊκής ενισχύσεως.

    Αυτοί οι μηχανισμοί άφησαν έξω από τους οποιουσδήποτε υπολογισμούς την υπερπλειοψηφία του ελληνικού λαού. Δημιούργησαν κλειστούς μηχανισμούς που μοίραζαν τις ευκαιρίες για γρήγορο πλουτισμό στους φίλους, στα μέλη, στους καναλάρχες και στα λαμόγια. Αυτό είναι και το σημείο που λογικά πρέπει να προκαλεί τύψεις στο Πασόκ γιατί εδώ φέρθηκε πολύ πιο πιο αυταρχικά από την «επάρατο Δεξιά» που «ορκίζονταν» ότι θα «εξορίσει» δια παντός και εδώ αποδείχθηκε ότι τελικά η διαφθορά δεν φέρνει ισότητα, αλλά έχει τεράστιο κοινωνικό κόστος και διευρύνει τη φτώχια. Το πελατειακό σύστημα πάντα καταλήγει να γλύφει τους πελάτες του, για να μην δυσαρεστήσει τους ανώτατα οικονομικά κέντρα του. Ο παρεμβατισμός πλατιάζει στη βάση της κοινωνίας γιατί συντηρεί την κορυφή της οικονομικής πυραμίδας.

    Φυσικά και κατά τη Νέα Διακυβέρνηση, οι μηχανισμοί πανίσχυροι που ήταν όρθωσαν και ορθώνουν το ανάστημά τους όπως αυτό αποτυπώνεται στα κανάλια τουςκαι από την άλλη λαμόγια που ήταν πάνω από δύο δεκαετίες κλεισμένα στο περίφημο χρονοντούλαπο θέλησαν να πάρουν το αίμα τους πίσω. Μάλλον τα λαμόγια γαλάζια και πράσινα έχουν εκπαιδευτεί στην τεράστια υπομονή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή