Το ακούσαμε και αυτό από τους ειδικούς της κρίσης

Αυτούς που λένε τα παχιά τα λόγια κάνοντας οικονομικές αναλύσεις και διάφορες προτάσεις εξόδου από την κρίση. Μόνο που οι προτάσεις τους δεν αγγίζουν ποτέ αυτούς. Δεν μας είπαν ποτέ τους πως πρέπει και αυτοί να συνεισφέρουν κάτι από την τσέπη τους.

Ζητάνε από τον απλό τον κόσμο να συνεισφέρει από το υστέρημά του. Γιατί όμως αυτοί δεν θέλουν να συνεισφέρουν από το περίσσευμα τους;

Ακούσαμε λοιπόν, ότι η πρόταση για κρατικοποιήσεις τραπεζών στην Ελλάδα δεν μπορεί να είναι ευδόκιμη (Εθνικής, Αγροτικής και Ταμιευτηρίου). Σύμφωνα με τη γνώμη του ειδικού αναλυτή δεν είναι δυνατόν να γίνει αυτό επειδή στην Ελλάδα δεν μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη στο κράτος. Και ρωτώ εγώ αυτόν τον κύριο. Δεν ντρέπεται καθόλου; Εντάξει, εάν δεν πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στο κράτος, δηλαδή σε εμάς τους ίδιους , ας μας πει έναν λόγο για τον οποίο πρέπει εμείς να εμπιστευθούμε τους ιδιώτες που απέτυχαν παταγωδώς. Δείξανε τόσο καλή διαγωγή όλα αυτά τα χρόνια όταν (νόμιμα) κλέβανε τα λεφτά του κόσμου και πρέπει να τους εμπιστευτούμε ξανά!!! Βρήκαν ξέφραγο αμπέλι, το τρύγησαν και στο τέλος το λεηλάτησαν!

Η πρόταση μου είναι απλή και εφαρμόσιμη.
Όλοι αυτοί - οι πολιτικοί, οι επιχειρηματίες, οι δημοσιογράφοι, οι τραπεζίτες, οι αεριτζήδες κ.ά. - που τόσο χρόνια κατακλέβανε τον κόσμο, να επιστρέψουν ένα μικρό μέρος πίσω και αν δεν θέλουν να τους τα πάρουμε. Βέβαια δεν εννοώ δια της βίας. Εξάλλου σε δημοκρατική χώρα ζούμε. Απλά, οι αντιπρόσωποί μας στο κοινοβούλιο να ψηφίσουν ένα νόμο και από εκεί και πέρα να γίνουν όλα νομότυπα.
Τη δημοκρατία και τη νομιμότητα επικαλούνταν τόσο χρόνια και ρήμαζαν τον κόσμο. Παλαιότερα η ολιγαρχία επέβαλε φόρους στους πολίτες της και αν δεν είχαν τους άρπαζαν το βιός τους. Η σημερινή «δημοκρατική ολιγαρχία» κάνει το ίδιο, επιβάλλει άδικους φόρους στους εργαζόμενους, όταν οι πλουτοκρατία έχει μόνο απαλλαγές. Και επειδή δεν τους φτάνουν αυτά, βρίσκουν διάφορους τρόπους για να ξεζουμίσουν το λαό. Τη μια φορά με το χρηματιστήριο, την άλλη φορά με το Ευρώ και τώρα με τον ψυχολογικό εκβιασμό της δήθεν κρίσης. Κατά καιρούς δημιουργούν κρίσεις. Όλα αυτά είναι δικά τους κατασκευάσματα που έχουν σαν μοναδικό σκοπό να τους επιφέρουν πλούτο και να επαληθευτούν οι γραφές:

«Οι πλούσιοι να γίνουν πλουσιότεροι
και οι φτωχοί φτωχότεροι.»